براى من تأسف نخورید، چون لیاقت زندگى کردن را دارم و راضى ام.
ناراحت آدم هایى باشید که به خودشان مى پیچند و از همه چیز شاکى اند.
آنها که روش زندگى شان را مثل مبلمان خانه دائم عوض مى کنند،
همینطور دوستان و رفتارشان را، پریشانى شان دائمى است
و به همه کس سرایتش مى دهند، از آنها دورى کنید.
یکى از کلمات کلیدى آنها، عشق است.
از آنان که ادعا دارند هر آنچه مى کنند دستور خداست هم بپرهیزید،
چرا که نتوانسته اند آنطور که مى خواستند زندگى کنند،
براى من تأسف نخورید، چون تنهایم...
سوختن در آب، غرق شدن در آتش / چارلز بوکفسکی
